Artık istemiyorum!
Artık istemiyorum gözlerimden zamansız boşalanları,
Bedenimin kasıntısı,ellerime kadar ilişmişken,
Feryat,figan dolu titrek şiirler yazmak istemiyorum.

Kafamı yastıkla her buluşturmamda,düşünmek istemiyorum.
Nerede hata yaptım diye...
Utanıyorum artık.
Utanıyorum insanlara bu solgun yüzle bakmaya.
Ve yine karşılığında,
Bir o kadar soğuk bakışların esaretine güceniyorum.

Dilimin amadesi dertli şarkıların nakaratları da,
Gecemin beyhudesi yetmişlik şişeler de,
Yere batsın be!...

Dert basamaklarını üçer beşer çıktım.
Yoruldum.
Öyle yoruldum ki...
Soluklanmak için bir yer arama umudundan bıktım.

Karşımda düşmancasına dikilen bu sayfalardan,
Kaderim gibi kara yazılı kalemimden,
Her şiirde damla olmaktan çıkarcasına çağlayan,
Dizelerin arasında kendilerine yer edenin kanlı yaşlarımdan...

Senli ve sensiz olan herşeyden bıktım be bıktım anlasana...


Artık sevgini istemiyorum.Bende sevgin iptal!
Meğer ne de ucuzmuşsun,aldanan ben aptal!