Dökülen gözyaşın gözünden, sanma döner geri,
Gideceği yer, ta önceden belli.
Bilseydin bari biraz kendini,
Belki kurtarabilirdin kalpte kalan seni.
Dilin anlatabilecekleri ne ki,
Bak! Mürekkep olmuş yazıyor inan ki,
Sen de görebiliyorsan gözyaşındaki izleri,
Sus! Konuşma! İzle yeter ki.
Her mizan’ın varsa bir terazisi,
Teraziye koyduk tas tamam hasreti,
Tartılacak elbet sevginin bedeli,
Ödeyecek gözyaşı ile bende kalan seni.